Weer is het vroeg (vijf uur) en zit ik achter de laptop. Om 22.00 uur gisteravond waren we terug van vliegveld Orlando Sanford, waar Suzanne, Daniël en Roos waren geland. Ze zijn dus veilig aangekomen, maar erg lekker ging het toch niet allemaal. Daarover later meer. We hebben het gisteren op de dag zelf rustig aan gedaan. Het was heel warm met 37graden en dan wordt je ritme toch wat anders. Toch was het niet alleen maar chillen. Rond het middaguur zijn we nog even naar de Lake Buena Vista Mall gereden. Dat is een mooie niet supergrote mall waar we tijdens onze eerdere bezoeken aan Orlando ook al zijn geweest. We hebben daar niet veel gekocht hoor. Een couponboekje, iets voor in het zwembad en een paar stukken erg lekkere chocolade.
Daarna lunch bij Denny's met voor Tineke een soepje en voor mij een Santa Fé sizzler. Was wederom prima allemaal, maar ik moet nu al al een beetje op gaan passen met al dat lekkers. Ik ben tenslotte al zwaar genoeg. Omdat de kinderen een uur vertraging hadden, hoefden we pas om 19.00 uur bij Sanford Airport te zijn. Dit vliegveld ligt ten Noord Oosten van Orlando en dat is een klein stukje rijden vanaf Clermont. Tineke had de route al uitgestippeld die we zouden rijden. Ik dacht echter in al mijn pragmatisme, dat er meer wegen waren die naar Rome leidden en een daarvan ging was weg nr. 50 dwars door Orlando heen en ik stelde dus voor om die weg te nemen in plaats van helemaal via Orlando Zuid naar het Noordoosten te rijden. Tineke gaf haar fiat en zo geschiedde. Niet, echter na wat gehannes met vastzetten van het autostoeltje van Roos. Ondanks allerlei riemen en banden bleek dat uiteindelijk verassend simpel te gaan met de veiligheidsriemen van onze Jeep. Na een korte stop om nog wat leuke dingetjes te halen bij de 1,2,3 dollar store reden we de 50 op. Al snel bleek dat het wel eens langer zou kunnen gaan duren dan ik had bedacht. Het ene verkeerslicht na het andere en ze stonden allemaal op rood. De sfeer in de Jeep werd er ook niet beter op en zelfs al mijn mea culpa's hielpen niets.
We haalden 19.00 uur dus niet, het werd 19.20 uur, maar uiteindelijk maakte het allemaal niet veel uit. Het duurde nogal lang voordat alle formaliteiten doorlopen waren en het was al gauw 20.00 uur voordat we iedereen in de armen konden sluiten. Roosje had het goed gedaan, maar ze had erg weinig geslapen. Er heerste wel veel verontwaardiging bij Suus en Daan over het de vriendelijkheid van de cabinecrew en het serviceniveau aan boord van de Arke 767. Er kon niets te eten af voor Roos, dus hebben Suus en Daan in arren moede maar hun maaltijd met haar gedeeld. Dat was natuurlijk geen vetpot en bijbestellen kon pas twee uur voor de landing. Dit samen met de onprettige bejegening door het cabinepersoneel zorgde voor veel onvrede. En dat allemaal voor € 1200,- voor hun drietjes. Je kunt dus spreken van de nodige ontevredenheid bij de kinderen en dan druk ik me nog netjes uit. De klachtenmail is inmiddels al verstuurd.
Helaas was dat nog niet alles. Bij het ophalen van de auto bleek dat er bij de reservering iets helemaal fout was gegaan. De verzekeringen waren niet bij de prijs inbegrepen. De Thrifty dame achter de balie had nog nooit zoiets meegemaakt en raadde Suus en Daan aan om bij het reserveringsbureau (van Thrifty zelf) te reclameren. Ze kunnen daar hun borst nat maken, want als Suus boos is, dan zul je het horen ook. En zo hoort het ook! Enfin, bij de Focus hoorde een verzekeringspakket van minimaal $ 29,- per dag en dat maal 14 levert een bedrag op dat hoger is dan huur van de auto. Een forse tegenvaller dus. Omdat iedereen moe was, de Thifty dame begripvol was en de duisternis ingetreden werd er een hele nieuwe deal gesloten, waarbij een grotere auto met alle bijbehorende verzekeringen kon worden gehuurd voor een bedrag dat uiteindelijk minder was dan de som van de vorige deal. En zo staat er een mooie Nissan Altima op de oprit naast onze Jeep. Die laatste gaat overigens gaat overigens weer terug naar de verhuurder. Hij houdt in als je gas geeft en dat rijdt niet fijn. Eens kijken of er een aardigere persoon achter de balie zit die wat vriendelijker is dan de mister happyface van afgelopen woensdag.
Maar eind goed al goed,. Iedereen is veilig aangekomen, de terugweg (via Orlando Zuid) ging vlotter dan de heenweg en Roos was om half vijf al klaarwakker en ze rebbelde er lekker op los bij ons in bed. Na een half uurtje zijn we er maar uitgegaan en tot onze verassing :-) waren Suus en Daan ook al wakker. De fameuze omgekeerde jetlag. Nu staat de tv aan, heeft Roos mijn verrekijker en denk ik dat we straks lekker gaan ontbijten. De kinderen hebben daar echt zin in en terecht na alle gedoe in het vliegtuig. Wat er verder op het programma staat weet ik niet, maar hé, we hebben vakantie dus we zullen het wel zien. Tot de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten