Seaworld

Vandaag was het zover. Het eerste van de grote parken stond op het programma: Seaworld.  Dat was voor ons volwassenen niet voor de eerste keer maar voor Roos natuurlijk wel. Tineke sloeg deze keer overigens over. Ze had behoorlijk veel last van har maag en ook haar knie is duidelijk niet in orde. Een dagje rust was gewenst. Niet erg, we zijn immers een maand hier. Dus ik ben met de kinderen meegegaan. We reden zonder problemen naar Seaworld, waar we op een parkeerplaats ver weg van de ingang werden geparkeerd. Verder was het erg heet en er stond een rij. Wij hadden geen kaarten in de voorverkoop, dus wij moesten in die rij maar die was gelukkig niet al te lang. We hebben allemaal en fun kaart gekocht. Daarmee heb je een jaar toegang. In prijs maakt het bijna niets uit en wij zitten hier toch een maand.

Eenmaal binnen zijn we rustig naar het zeeleeuwen  en otter stadion gegaan om te kijken naar de show met de zeeleeuwen Clyde en Seamore. Zij werden geassisteerd door een aantal mannen die raar deden, maar daarvoor werden ze ook betaald. Verder kwam er aan het eind van de show een gigantische walrus on stage.We waren ruim op tijd om in ieder geval een goede plaats te vinden. Recht voor het podium in plaats van ergens aan de zijkant. Roos vond het allemaal erg leuk, al die grappen en grollen. Na de show was het toch ook tijd om de inwendige mens te versterken en daarvoor moeten wij wéér in de rij. Ja, ja, het was erg druk in Seaworld. De restaurants in Seaworld zijn van het zelfbedieningssoort, behoorlijk aan de prijs en de kwaliteit is niet altijd even optimaal, to put it mildly. Daan en ik stonden in de rij terwijl Suzanne en Roos een plaatsje zochten. Na ongeveer drie kwartier waren we dan eindelijk aan de beurt. Ik probeer me aan mijn gezonde voornemen te houden en nam dus geen burger maar een broodje waar ook nog groenten op te zien waren. Roos kreeg een Shamu Kids meal met een hot dog. Het eten was redelijk, de frisdrank bestond voornamelijk uit gevulde chloor ijsklonten. Roos had duidelijk trek, want ze wist wel raad met haar hotdog. Ook wij hadden  genoeg trek om onze maaltijd zo goed als helemaal op te eten.

Aangesterkt gingen wij verder het park in. De zon stond hoog aan de hemel te branden en de rijen waren ontzettend lang. Zeker voor de rides. Tot overmaat van ramp, voor de wachtenden dan, werd een van de rides, Journey to Atlantis, tijdelijk gesloten vanwege het onweer wat eraan leek te komen, maar waar feitelijk nog geen sprake van was. Vlak bij deze ride was de allernieuwste attractie van Seaworld te vonden. Antartica. Dar kom je in Zuidpoolsferen en heel dicht bij de pinguïns. Wij liepen door de  buitenkant van de ride heen en zagen een wachttijd van twee uur aangegeven staan. Gelukkig hadden wij al besloten om deze trip naar een andere dag te verschuiven.

Ongemerkt liep het al tegen drie uur en liepen wij richting de uitgang. Wij maakten een stop bij de manatees (zeekoeien), het onderwater panorama van de dolfijnen en the ray enclosure (het roggen zwembad) waar je deze dieren aan kunt raken en zelfs een visje kunt geven. Dat laatste hebben we niet gedaan, maar weer was Roos erg blij. Dat is geweldig om te zien. Ze steekt die blijdschap namelijk niet onder stoelen of banken. Omdat het momentum er toch was besloten we dan ook maar naar de laatste dolfijnenshow van de dag te gaan, die van half vier. Het stadion was nog niet open dus stonden we maar weer eens in de rij. Dat duurde deze keer gelukkig maar kort en we konden weer een goede zitplaats uitzoeken. Dat was maar goed ook want in een vloek en een zucht zat het stadion propvol. De show was echt geweldig. Wat hebben dolfijntrainers toch een uniek vak en wat zijn dolfijnen ongelooflijk slimme dieren. Prachtige sprongen, geweldige buitelingen en daarnaast nog allerlei andere dieren zoals overvliegende ara's, een heuse condor en ook nog eens allerlei in het water springende mensen. De ene duik nog mooier dan de andere. Weer zat Roos te genieten en ja, dan genietje zelf  natuurlijk ook.

Hierna snel naar huis terug, waar een ongeruste oma ons al stond op te wachten, maar waar wij eerst even af wilden koelen. Dat ging natuurlijk prima in onze pool. Ik had al geschreven dat we vandaag thuis zouden eten en oma had lekker gekookt met gebakken aardappeltjes, lekkere salade en lekker vlees. Dat was weer eens wat anders dan een restaurant. Nadat alles opgeruimd was en dat duurt even want als Tina kookt lijkt er een orkaan door de keuken te razen, merkten we allemaal dat we verre van fit waren en slaap zou ons goed doen. Suzanne was niet helemaal oké, en lag als eerste in bed. Tineke's day off  had zich redelijk uitbetaald. De maagpijn was weg en de knie minder pijnlijk, maar ze was wel moe. Roosje was dat laatste ook en zowel Daan als ik waren ook niet meer helemaal okselfris. Na nog wat gelezen te hebben ben ik als laatste rond een uur of tien naar bed gegaan.

Minder nieuws uit Nederland. Met Yvo gaat het nog steeds niet best. Hij hoort niet veel beter dan een week geleden en morgen moet hij een MRI scan laten maken om er achter te komen wat er precies aan de hand is. Het kinderfeestje van Tijn morgen gaat wel door. Hopelijk komt het snel weer goed met Yvo. Sterkte gewenst vanuit een zonnig en heet (zelfs als het pijpenstelen regent) Florida.

Zo, dit was het weer voor nu. Tot de volgende keer.